Vol verwachting klopt ons hart...

We nemen afscheid van Indonesië, de mannetjes, het heerlijke weer en het nog betere eten om ons in het volgende avontuur te storten. Vanwege een wijziging van het reisschema in ons voordeel/nadeel hebben we een overstap in Melbourne van 24 uur, en hebben we dus precies één dag om deze stad te gaan verkennen.

24 uur in Melbourne, hoe gaan we die doorbrengen? Een moment overweegt Ruud nog om een auto te huren en op en neer te rijden naar de 12 apostelen, een mooie rotsformatie aan de kust (het is 'maar' 250 km) maar dat idee wordt toch maar overboord gegegooid. We verheugen ons op aardappelen en een stuk vlees, en besluiten om dan ook maar een typisch Nederlandse activiteit te gaan doen; we verkennen Melbourne op de fiets.

Overal in de stad staan fietsenrekken met blauwe fietsen, die je gratis kunt huren als je ze binnen 30 minuten weer in een ander fietsenrek terugzet. Dat is helemaal heerlijk Hollands; gratis fietsen. We gaan de uitdaging aan en binnen no-time zitten we allebei op een blauwe fiets. Met helm, want dat is verplicht in Melbourne. We rijden naar het oorlogsmonument, de botanische tuinen, het luna park (wat helaas gesloten was), het strand en de rivier. Zes losse ritjes en slechts één daarvan buiten de tijd. We konden de stalling niet op tijd vinden helaas. Toch een goede score. Een ritje doen we zonder helm, vreemd hoe je je dan ineens een overtreder voelt, terwijl we in Nederland niets anders doen. Melbourne to be wild, zou Ruud zeggen.

We nemen veel te snel weer afscheid van Australië met een sticky date pudding en een victoria bitter. We nemen ons voor om hier zeker nog eens terug te komen, maar dan langer. Australië is een geweldig land. Maar geen tijd voor spijt, een nieuw geweldig land wacht op ons, slechts drie uurtjes vliegen midden in de nacht met onze knieen in de neus. Op het vliegveld worden we verwelkomd door een kudde schapen via de luidspreker, en een vriendelijke doch dwingende douanier die ons verzoekt alles waar eventueel een restje Indonesië, Singapore of Dubai aan zou kunnen zitten uit te pakken. Gelukkig worden we schoon genoeg bevonden en mogen we doorlopen zonder dat de hogedrukreiniger eraan te pas hoeft te komen.

Inmiddels is het alweer zo vroeg dat de bussen weer bijna rijden, en omdat Nieuw Zeeland een schrijnend tekort heeft aan mannetjes die je voor een habbekrats overal heen brengen waar je maar wil, besluiten we te wachten op de bus. Het is meteen wel duidelijk dat de slippers voorlopig in de tas kunnen blijven. Het is net zomer aan het worden hier, en dat gaat gepaard met een vrij Nederlands klimaat. Denk een graad of 20 in de middag, dus een graad of 7 in de vroege ochtend. Koud! We waren bijna vergeten hoe dat voelde.

De rest van de dag slapen we wat in ons hostel, en slenteren we door Christchurch. Deze stad is een aantal jaren geleden compleet verwoest door een aardbeving en de wederopbouw is nog in volle gang. We kunnen het centrum wel in, maar veel gebouwen lijken spookgebouwen; er is sinds de aardbeving niets meer aan gedaan. Indrukwekkend om te zien.

De volgende dag halen we de camper op. We hebben deze kunnen scoren met een 'relocation deal', wat inhoudt dat het verhuurbedrijf de camper 1 dollar per dag aanbiedt om hem binnen bepaalde tijd van a naar b te rijden. Omdat we toch niet veel tijd hebben om van Christchurch naar Queenstown te komen, is dit voor ons ideaal. Zelfs de benzine wordt betaald! We rijden een flink stuk, Hanneke mag de eerste rit voor haar rekening nemen omdat Ruud erop gokte dat een internationaal rijbewijs niet nodig zou zijn. Wel dus, en hij zit op het wachtbankje totdat de vertaling er is. Links rijden dus. Dat hebben we allebei al eens gedaan en gaat vrij soepel. Alleen die richtingaanwijzer blijft lastig!

We kiezen een camping onder aan Mount Cook voor eerste nacht. Er is nog één camping dichter bij de berg, maar Hanneke is bang om het koud te krijgen. Het is rustig, en we kiezen een prachtig plekje in de bossen. De volgende ochtend direct door naar de berg. Het eigenlijke 'berg'dorpje blijkt niet veel hoger te liggen dan de camping, dus we kunnen hier best blijven de volgende nacht. Het weer is nog niet denderend; het regent een beetje. We besluiten om een kleine wandeling te maken, en de mooiste te bewaren voor de volgende dag, als de weervoorspelling zon aangeeft. Aan het einde van de dag begint het inderdaad op te klaren, en zien we Mount Cook in volle glorie. Prachtig! We slapen die nacht tussen de bergen. Dan vroeg op om te wandelen, de berg komt weer tevoorschijn als de zon opkomt, en we kunnen niet stoppen met fotograferen. Dit is ansichtkaarten-materiaal. Na de wandeling snel door naar Queenstown, want we moeten de camper inleveren. Donderdag gaan we weer verder kamperen. Nu eerst Queenstown en de Milford Track.

Terwijl Nieuw Zeeland al helemaal in de kerststemming is, wordt in Nederland eerst nog Sinterklaas gevierd. Wij doen dit jaar aan digi-sinterklaas, dus er worden gedichten verwacht. Wel vreemd met deze vakantiestemming en zomergevoel. We halen suikergoed (helaas geen marsepein of pepernoten voor ons dit jaar) en vieren een klein Sinterklaasavondje.

Maar eigenlijk klopt ons hart vooral vol verwachting voor de komende dagen. Morgenochtend worden we opgehaald voor een huttentocht van vier dagen. We gaan overnachten in hutten, samen met 38 andere wandelaars. We gaan ons eigen eten koken, ons eigen water zuiveren en zelfs onze eigen bagage dragen. Een hele onderneming voor ons; we hebben allebei wel veel gewandeld in de bergen, maar nog nooit een tocht van meedere dagen. We zijn dan ook bijna de hele dag bezig met voorbereidingen; eerst slaapzakken huren. Dan op zoek naar een kookpan en tot de conclusie komen dat we die beter ook kunnen huren, dus weer terug. Campingbordjes worden aangeschaft, onze bagage wordt nauwkeurig ingepakt en we staan wel een dik uur in de supermarkt. Je zal toch maar eens te weinig meenemen. We lopen uiteindelijk naar buiten met een vrij standaard selectie van chilli con carne, rijst met saus en pasta. Met een echte paprika voor de vitamientjes. Mueslirepen, crackers en salami; wij redden het wel een week in die bergen! Wordt vervolgd...

Ten slotte, we weten door de vele appjes en vragen dat ook jullie vol verwachting zijn; voor de ontknoping van de enige echte handdoekenorigamiquiz©. We zijn dan ook blij te kunnen melden dat Ellemiek de winnares is geworden (en nee, over de uitslag kan niet worden gecorrespondeerd). Laat ons even weten uit welk land je een ansichtkaart wil (we gaan nog naar Fiji, Hawaii en Orlando) en dan komt de kaart naar je toe. Oh, en het adres, Canada is groot :-)