Ons huisdier achter het schilderij

Om te beginnen wil ik al onze lezers bedanken voor de vele reacties op ons vorige verhaal. We hebben ook een winnaar kunnen aanwijzen, ook al waren niet alle antwoorden goed. Eerlijk toegegeven, ik kende het Liegebeest ook niet. Dus Bart, wij sturen het geheel verzorgde gedicht zo snel mogelijk naar je toe. En niet getreurd voor de verliezers, wij hebben alweer een geheel nieuwe quiz in petto; namelijk de handoekenorigamiquiz©. Daarover later meer.

Want dan nu het echte begin. Vanuit Ubud zijn we naar Oost-Bali gereisd, naar de plaats Tulamben. In dit plaatsje is niets te beleven, behalve dat er in de 2e wereldoorlog het oorlogsschip de USS Liberty strandde. Het wrak ligt nu voor de kust. We hadden ons kampement opgeslagen in het ocean view divers resort, om te gaan duiken. Waar Hanneke haar certificaat al heeft was dit voor mij de allereerste keer. We begonnen met oefenen in het zwembad, waar een van de eerste oefeningen in hield je ademapparaat te wisselen naar de noodbeademing. In Indonesië is het devies ook: als je kunt zwemmen kun je ook wel duiken. Het duiken bij het wrak was prachtig, maar al snel gingen we onze gescheiden wegen. Onder water heb je minder besef van tijd, dus ik hoefde Hanneke niet lang te missen.

We besloten meteen een tweede duik te maken, bij de koraaltuin, waar een tempel onder water ligt. Ik had nog wat moeite diepte te houden in het ondiepe water, maar de gids garandeerde me dat het een kwestie van oefenen was ( je moet namelijk je ademhaling reguleren) En na een nachtje slapen bleek dat ook waar. De op de volgende ochtend ingeplande duik was de mooiste van allemaal, en met mijn nieuwe duikskills waar de gids veel vertrouwen in had mocht ik mee door het wrak heen zwemmen (dezelfde route als Hanneke de dag daarvoor). Helaas voor Hanneke, want de mooiste bewoners van de diepzee resideren dichtbij het oppervlak. Zo gebeurde het dat ik een zeeschildpad van 1,5 meter lengte heb geaaid en Hanneke helaas niet. Zoals mijn lot wil zijn hier helaas geen foto's van (de laatste keer dat ik een zeeschildpad heb gezien werd ik niet geloofd). Hanneke heeft daarentegen Nemo wel gevonden (en dat vereist een zoomlens hoor).

Terug naar de titel van dit verhaal, ons huisdier achter het schilderij. Daarvan hebben we een geluidsfragment toegevoegd bij de video's. En voor de kenners, dit huisdier is vernoemd naar het geluid dat hij maakt. Volgens lokale folklore spreek je de waarheid als je dit dier tijdens een zin die je uitspreekt hoort.

Dit huisdier woont in onze villa in Sanur, waar we na onze laatste duik naartoe zijn gereisd. Omdat we straks vier weken gaan kamperen en dat erg slecht is voor onze luxe kontjes, besloten we een privé villa met zwembad/jaccuzi te nemen en ons te trakteren op een fijne massage. We kozen voor het combipakket van technieken, hetgeen zeer effectief was voor alle resterende pijntjes. De technieken waren hier en daar wel wat speciaal, met aan de haren trekken en dubbel vouwen als ontspanningstechniek.

Na de massage zijn we naar Jimbaran gegaan. Jimbaran is een plaats waar je verse vis geserveerd krijgt in heel veel restaurants op het strand. We hadden van tevoren een restaurant uitgezocht, het Nelayan restaurant. Er komen bleek een grote uitdaging en er waren precies 3 taxichauffeurs voor nodig. Onze geregelde chauffeur wilde ons niet meenemen omdat hij geen commisie kon vangen van het restaurant dat hij kennelijk voor ons geregeld had. De tweede wist de weg in Jimbaran niet en zette ons toen maar bij een restaurant af. De taxi rijdt dan ongeveer het restaurant in, zodat je de aanstormende mannetjes niet meer kunt ontwijken. Met dank aan Hanneke toch een derde taxi geregeld en al onze moeite werd driedubbel beloond. Dit was één van de mooiste busladingenvrije restaurants van Jimbaran, met topklasse eten op een busladingenvrij terras op het stand. We hebben met de voetjes in het zand topklasse gegeten. Het resort waar het restaurant bij hoorde regelde ook nog de beste taxi die we in Bali hebben gehad, deze keek zo af en toe zelfs in zijn spiegels en reed heel beheerst.

Voor de oplettende lezer; het huisdier achter het schilderij van onze villa was inderdaad de gekko. Gekko's zijn de hanen onder de amfibien en produceren dit geluid het liefste bij zonsopgang. Om te besluiten, de handdoekenorigamiquiz©. We hebben foto's bijgevoegd van georigamide dieren. De eerste die ze alle drie goed heeft wint een ansichtkaart van land naar keuze op onze route. Als Bart wint wordt dit een gedicht op een ansichtkaart naar keuze voor hem. Er moet ergens op bespaard worden :-) Morgen vertrekken we naar Melbourne, waarna we door vliegen naar Christchurch Nieuw-Zeeland. We hebben er veel zin in, vooral in de verse yoghurt en melk. Vanavond nog maar één keer saté om het niet af te leren.