Beven op Bromo

Een van de grote trekpleisters van Java is de Bromo vulkaan, en het is een van de redenen dat we naar dit eiland zijn gekomen. Tours naar de Bromo vulkaan zijn altijd nachttours, zodat je de vulkaan bij zonsopgang kunt aanschouwen. Dat betekent wel een vertrek rond middernacht uit Malang. Daar zitten we niet echt op te wachten; we hebben ons dag- en nachtschema net een beetje op orde. 

We besluiten daarom een tour te boeken waarbij we zullen overnachten vlakbij de vulkaan, zodat we 'pas' om half vier 's nachts hoeven te vertrekken. Ruud vindt het hele zonsopgang-gebeuren uberhaubt maar een beetje onzin; een vulkaan bij daglicht is vast ook nog wel indrukwekkend. 

We worden door gids en chauffeur netjes opgehaald bij ons hotel in Malang en via wat omzwervingen langs tempels en een theeplantage belanden we aan het eind van de middag op de berg. Het ruikt al aardig naar vulkaan, of tenminste dat stellen we ons voor. We hebben allebei nog nooit een vulkaan van zo dichtbij gezien en weten dus niet echt hoe het ruikt.

We zijn al ruim voor 'wektijd' wakker en zitten als een van de eersten in een jeep op weg naar boven. Blijkbaar is de zonsopgang bij Bromo altijd druk, zo hebben we ons laten vertellen door de gids. We kunnen het ons nauwelijks voorstellen, het is laagseizoen en de toeristen zijn schaars, maar al snel voegen zich meer en meer jeepjes bij ons. 

Ineens houdt de weg op en bevinden we ons op een enorme zandvlakte met super dichte mist. Het is nog pikkedonker, dus we zien letterlijk geen hand voor ogen. De chauffeur echter heeft geen enkele moeite met zijn orientatie en rijdt aan de hand van hoopjes stenen over de vlakte. Af en toe zien we een collonne jeeps langskomen, maar onze chauffeur houdt duidelijk niet van filerijden en duikt al snel weer de dichte mist in. Voor de wintersporters onder ons; stel je voor op een piste, met een sneeuwstorm en hele dichte mist. En dan linksaf een paadje inslaan naast de piste. Beetje dat idee. De gids geeft aan dat er niets kan gebeuren; het is alleen maar een grote zandvlakte. Ruud heeft er wel vertrouwen in, maar als we later langs een gekantelde jeep in een greppel rijden, zit ook hij niet meer zo lekker. 

Gelukkig stijgen we ineens boven de wolken uit en zowaar; daar is weer een gewone weg, een dorpje, allemaal scooters. Blijkbaar is er ook nog een tweede weg naar boven, maar die gaat door het bos, dus is 'veel gevaarlijker' aldus de gids. Nou ja, we zullen hem maar op zijn woord geloven. 

De zonsopgang is spectaculair; de Bromo vulkaan en wat omliggende bergen rijzen op uit de wolken. Fantastisch. Omdat wij aardig vroeg weg waren, staan we bij het tweede uitzichtspunt. Maar andere jeeps achter ons zijn minder gelukkig en staan kriskras op het toch al smalle weggetje geparkeerd om nog wat te zien in de berm. Wat volgt is een knap staaltje keren-op-de-weg en een hoop getoeter. De gids heeft niet gelogen; er staan wel duizenden mensen op de berg. 

Dan snel door naar de volgende etappe; als we ons eenmaal een weg hebben gebaand door de wirwar van jeeps, rijden we in colonne terug naar de zandzee, waar we de krater van dichtbij kunnen zien. We parkeren de jeep voor ons gevoel ergens lukraak op de vlakte, en beginnen te lopen. Zo moet het voelen om in de woestijn te dwalen. Uit de dichte mist doemen af en toe paarden op; mannetjes bieden ze aan om ons naar boven te brengen. Nu waren we dit sowieso niet van plan, maar het mag ook niet van de gids: "veel te gevaarlijk". 

Boven aangekomen kijken we in de krater; een diepe afgrond waar wat onrustig gerommel en vooral veel rook uit opstijgt. De gids vertelt dat de rook de afgelopen tijd wel wat is toegenomen, en dat de vulkaan zo iedere vier jaar uitbarst. De laatste keer was in 2010. We hebben duidelijk heel andere ideeen over wat gevaarlijk is!

Het is ons wel meteen glashelder waarom de tour naar Bromo alleen vroeg in de ochtend kan plaatsvinden; als al die jeeps door elkaar naar boven en naar beneden gaan rijden en lukraak over de zandvlakte crossen, is dat pas echt een recept voor chaos. Nu zijn de verkeersstromen tenminste nog een beetje duidelijk

Na dit avontuur gaan we meteen door voor wat welverdiende rust op Bali. Na een treinreis en een stukje op de boot komen we aan het einde van een hele lange dag aan op een prachtig eiland. Dat gaan we zeker ontdekken, maar we hebben ons stellig voorgenomen om de komende dagen niets anders te doen dan luieren aan het zwembad, een beetje duiken en snorkelen en lekker eten en drinken!